‘Kur i lashë atë ditë, e dita që më shkuen’
Rrëfimi personal i një gruas që i mungojnë të dashurit.
|2019.08.30
|
Na erdhën këtu në shpi, veç na thanë m’u çue. Sininë e kena pasë të shtrume, ishim tu hongër bukë.
Atje sa ishim në kamp na erdhën fjalë që gjallë jonë burrat.
Prej atyne 16 personave që i kanë marrë, veç Jetmiri o gjetë.
Erdhën masanej e nxorën pi dheut, e kanë çu atje ku bohen analiza.
Bile t’kishin me na i gjetë dikun me na thonë: “I gjetëm!”. Ja me na thonë: “Jonë djegë, e hjekne ymytin!” a diçka.
N’andërr nuk më dalin. Ma mirë noshta. Se tani isha mërzitë si shumë.
Kumrije Mazrekaj
Kumrije Mazrekaj është nga Drenoci, fshat në veri të Prishtinës. Bashkëshorti i saj Arifi, dhe djali i saj më i ri, Jetmiri, u ndanë prej saj nga forcat serbe gjatë luftës në Kosovë në 1999. Ndonëse trupi i Jetmirit u identifikua formalisht në 2007, Arifi është ende i humbur.
Ky artikull fillimisht është shkruar në anglisht.